Türkiye’nin 2015 Sonrasına Gençler Karar Verse…

• Geçtiğimiz hafta (13-15 Aralık 2012) Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı’nın (UNDP Türkiye) Ankara’da düzenlediği ve 2015 Sonrası Türkiye’nin kalkınmasında gençlerin rolünün tartışıldığı “Gençlik ve Politikalar” konulu bir çalıştaya katıldım.

  Bu toplantı Haziran 2012’deki Rio+20 Zirvesinde alınan “2015 Sonrası Kalkınma Gündemi” ile ilgili kararların bir uzantısı. Türkiye’nin de içinde bulunduğu 50 ülkenin, 2015 sonrası dünya kalkınmasındaki yerleri bu çalışmalar kapsamında değerlendirilecek ve sonuçta tüm dünyanın Birleşmiş Milletler Binyıl Kalkınma Hedefleri’ne ulaşıp ulaşılamadığı sorgulanacak.
  
  Biz de gençler olarak Türkiye’nin kalkınma gündemini ve kalkınma hedeflerini kendi beklentilerimiz açısından, uluslararası deneyimleri de dikkate alarak bu toplantıda tartıştık. İki gün boyunca birçok konuda görüşlerimizi dile getirdik. Türkiye’de gençlerin eğitimini, sağlık koşullarını, büyüklerin aldıkları kararlara katılma şansımızı ve eşitliksiz uygulamaları, işsizlik durumumuzu, yoksul gençliği, gıda güvenliğimizi ve beslenme sorunlarımızı, iklim değişikliği ile mücadeledeki yerimizi ve Türkiye’nin çevresel sürdürülebilirliğindeki rollerimizi... Bütün bu temaları 40’a yakın kentten, gençlik konularını çalışan 55 sivil toplum kuruluşu (Habitat Kalkınma ve Yönetişim Derneği, Kent Konseyleri Gençlik Meclisleri, Ulusal Gençlik Parlamentosu, Türkiye Gençlik Federasyonu, Elazığ Kültür ve Gençlik Derneği, üniversitelerin gençlik bölümleri...) ile birlikte masaya yatırdık.
  
  Türkiye’deki gençlik politikalarının yeterliliği tartışılırken, ilgimi çeken en önemli konu kırda ve kentte yaşayan gençlerin işsizliği idi. Kırsal alanda çok sayıda işsiz gencin olması ve onların kırsal kalkınmada - örneğin gıda üretimi, organik tarım gibi konularında – yer almaması önemli bir sorun. Oysa, ulusal politikalar kırsal alanda doğan ve yaşayan gençlerin bulundukları yerde önemsenmeleri üzerine kurulsa; hem ülkenin kalkınması güçlenebilir, hem de tarımda ve doğada sürdürülebilirlik için olumlu gelişmeler olabilir. Kıra tutunamayan gençler, aileleriyle kentlere göç ettiklerinde, nüfus artışından kaynaklanan kentsel çevre üzerine baskıları artırıyorlar, öte yandan yaşam kalitesi açısından kentlerde mutlu da olmuyorlar.
  
  
  Türkiye, 2015 sonrasında nasıl bir gelecek ve insani kalkınma hedefliyorsa, nasıl bir gençlik istediğini de açıkça belirlemesi ve bu yöndeki politikalarını güçlendirmesi gerekir. Bunun için; bu çalıştayın tartışmalarından çıkan sorunlara ve konulara odaklanması da yeter. Örneğin; gençliğin ‘insan hakları’, gençliğin çevreye ve doğaya yapılan “şiddet” konusunda farkındalığının artırılması, su kaynaklarının üzerindeki baskılara karşı gençliğin uyandırılması, enerji politikalarının iklim değişikliği ile mücadelede ne kadar önemli olduğu tartışılırken gençlerin de dahil edilmesi gibi konularla işe başlayabilir.
  
  Zeynep Talu
  Küresel Denge Derneği
  21 Aralık 2012