Dünya yeşil toparlanmaya mecbur

• Birleşmiş Milletler Çevre Programı’nın 2020 Emisyon Açığı Raporu yayınlandı. Buna göre; 2030 için öngörülen seragazı emisyonlarının yüzde 25’e varan oranda azaltılması pandemi sonrası yeşil toparlanma ile mümkün olabilir.

  Birleşmiş Milletler Çevre Programı’nın (UNEP) 2020 Emisyon Açığı Raporu’na göre; bu yıl karbondioksit emisyonlarında koronavirüs salgınının neden olduğu düşüşe rağmen dünya hâlâ 21’inci yüzyılda 3 °C’yi aşkın bir sıcaklık artışına doğru ilerliyor. Öte yandan hükümetler pandemi toparlanma sürecinin bir parçası olarak iklim eylemine yatırım yapar, emisyon azaltım taahhütlerini Kasım 2021’de Glasgow’da (İskoçya) gerçekleşecek iklim toplantısına kadar net sıfır emisyon açıklamalarıyla paralel güçlendirirse, emisyonları küresel ısınmayı 2 °C ile sınırlama hedefine uygun düzeye indirebilir. Hükümetler, daha da iddialı bir hedef belirleyerek küresel ısınmayı 1.5 °C ile sınırlamaya da katkıda bulunabilir. Paris Anlaşması uyarınca güncellenmiş Ulusal Katkı Beyanları’na (NDC), yeni net sıfır emisyon taahhütlerini bir an önce ekleyip bu taahhütleri pandemi sonrası yeşil bir toparlanma planı ile birlikte hızlı ve sağlam faaliyetlerle yürüten hükümetler, bu hedefe ulaşabilir.
  
  2020 kaydedilen en sıcak yıllardan biri
  UNEP İcra Direktörü İnger Andersen, 2020’nin küresel sıcaklık bakımından kaydedilmiş en sıcak yıllardan biri olma yolunda olduğunu söyledi. Anderson, “Aynı zamanda orman yangınları, fırtınalar ve kuraklık, dünya çapında büyük hasarlara yol açmaya devam ediyor. Öte yandan UNEP’in Emisyon Açığı Raporu, pandemi sonrası yeşil toparlanma faaliyetleri sayesinde seragazı emisyonlarının önemli oranda azaltılabileceğini ve iklim değişikliğinin yavaşlatılabileceğini gösteriyor. Dünyadaki tüm hükümetleri, koronavirüs sürecindeki mali müdahalelerinin devamında yeşil toparlanma sürecine destek olmaya ve 2021’de iklime yönelik daha iddialı hedefler belirlemeye çağırıyorum” dedi. Emisyon Açığı Raporu her yıl, Paris Anlaşması’nın 21’inci yüzyıl boyunca küresel ısınmayı 2 °C’nin altında tutma ve 1.5 °C’ye yakın seviyelere düşürme hedefleri ile, öngörülen emisyon seviyeleri arasındaki farkı değerlendiriyor. Rapor, 2019 yılında arazi kullanımı da dahil olmak üzere toplam seragazı emisyonlarının 59.1 GtCO2e (gigatonluk CO2 eşdeğeri) ile yeni bir zirveye ulaştığını gösteriyor. Küresel seragazı emisyonları, 2010 yılından beri yılda ortalama yüzde 1.4, 2019 yılında ise orman yangınlarındaki büyük artış nedeniyle yüzde 2.6 arttı. Salgın nedeniyle seyahat, endüstriyel faaliyetler ve elektrik üretiminin azalmasının bir sonucu olarak 2020 yılında karbondioksit emisyonlarının yüzde 7’ye varan bir oranda düşeceği öngörülüyor. Fakat bu düşüş, 2050’ye kadar küresel ısınmada yalnızca 0.01 °C’lik bir azalmaya karşılık geliyor. Bu süreçte iklim değişikliği önlemlerine yönelik NDC’ler ise yetersiz kalıyor.
  
  Emisyon 2030’a kadar yüzde 25 düşebilir
  Şu ana kadarki gidişata rağmen pandemi sonrasında hayata geçecek yeşil bir toparlanma süreci, koronavirüsten önce yürürlükte olan politikalara nazaran, 2030 için öngörülen emisyonları yüzde 25’e varan bir oranda azaltabilir. Yeşil toparlanma, 2030 yılında emisyonları öngörülen 59 GtCO2e yerine 44 GtCO2e seviyesine indirebilir. Bu oran, 3.2 °C küresel ısınma riski oluşturan koşulsuz NDC’lerdeki emisyon düşüş oranını önemli bir farkla geride bırakıyor. Bu etkiye sahip bir yeşil toparlanma süreci, yüzde 66 olasılıkla küresel ısınmayı 2 °C’nin altında tutacak nitelikte olabileceği gibi, 1.5 °C hedefi için yetersiz kalacak. Mali toparlanma sürecini yeşil kılmak için sıfır emisyonlu teknolojiler ve altyapı için doğrudan destek, fosil yakıt teşviklerinin azaltılması, yeni kömür santrallerinin inşa edilmemesi, doğayı esas alan büyük ölçekli arazi rehabilitasyonu ve yeniden ağaçlandırma çözümleri gibi unsurlar öncelikli olmalı. Rapor, şu ana kadar yeşil bir mali toparlanma sürecine yönelik faaliyetlerin sınırlı olduğunu ortaya koyuyor. G20 üyelerinin yaklaşık dörtte biri harcamalarını, GSYİH’lerinin (Gayri Safi Yurt İçi Hasıla) en fazla yüzde 3’ü olmak üzere düşük karbonlu önlemlere ayırıyor.
  
  Koronavirüs sürecinde fırsatlar değerlendirilmeli
  Buna rağmen ülkeler yeşil politika ve programlar uygulamak için önemli fırsatlara sahip. Rapora göre hükümetler, koronavirüs sürecinde bulundukları mali müdahalelerin bir sonraki aşamasında yeşil politikalara ve süreçlere yönelik fırsatları değerlendirmeli. Ayrıca raporda, 21’inci yüzyılın ikinci yarısına kadar net sıfır emisyon taahhüdünde bulunan ülke sayısının artması ‘önemli ve cesaret verici bir gelişme’ olarak değerlendiriliyor. Raporun tamamlandığı tarih itibarıyla küresel seragazı emisyonlarının yüzde 51’inden sorumlu 126 ülke, net sıfır emisyon hedefini benimsemiş, benimseyeceğini açıklamış veya benimsemeyi düşünüyor. Fakat bu taahhütlerin güvenilir ve uygulanabilir kalması için bir an önce kısa vadeli politika ve eylemlere dönüşmesi ve NDC’lere yansıtılması gerekiyor. Paris Anlaşması’nda gösterilmesi planlanan çaba, küresel ısınmayı 2 °C ile sınırlayacak önlemler için yaklaşık üçe, 1.5 °C ile sınırlayacak önlemler içinse en az beşe katlanmalı.
  
  Tüketici davranışların yeniden şekillendirilmeli
  Raporda aynı zamanda her yıl belirli sektörlerin emisyon potansiyelleri de inceleniyor. 2020 yılı raporunda tüketici davranışlarına ve deniz taşımacılığı, havacılık sektörlerine yer verildi. Küresel emisyonların yüzde 5’inden sorumlu olan deniz taşımacılığı ve havacılık sektörlerinin incelenmesi önem teşkil ediyor. Teknoloji ve operasyonlardaki gelişmeler yakıt verimliliğini artırabilir fakat bu sektörlere olan talepte öngörülen artış, bu gelişmelerin karbonsuzlaşma ve net CO2 emisyonunun azaltılmasında net olumlu bir etki yaratmayacağı anlamına geliyor. Rapora göre; iki sektörün de enerji verimliliğini, fosil yakıtlardan hızlı bir uzaklaşma süreciyle birlikte yürütmesi gerekiyor. Raporun bulgularına göre daha güçlü iklim eylemine giden yol, özel sektör ve bireyler tarafından tüketici davranışlarının değiştirilmesinden geçiyor. Tüketime bağlı hesaplara göre hane tüketimi, dünya çapındaki emisyonun yaklaşık üçte ikisinden sorumlu. Birey olarak ise en büyük sorumluluk zengin kesime ait. Dünyanın en zengin yüzde 1’lik kesiminin neden olduğu emisyon miktarı, en yoksul yüzde 50’lik kesimin toplam emisyon miktarının iki katından fazlasına denk geliyor. Bu nedenle söz konusu varlıklı kesimin, Paris Anlaşması’nda belirlenen hedeflere göre karbon ayak izlerini 30 kat azaltması gerekiyor. Kısa iç hatlar uçuşları yerine demiryolunu tercih etmek, bisiklet ve ortak otomobil kullanımına yönelik teşvik ve altyapıyı desteklemek, konutlarda enerji verimliliğini artırmak ve gıda atıklarını azaltacak önlemler almak, karbon tüketimini azaltmaya yönelik yapılabilecek eylemlerden bazıları.
  
  Kaynak: İklim Haber